मनकाे पाेकाहरु साथ ज्वारभाटाहरुकाे अन्त्य

मनकाे च्यासलमा घाउ
उफ हरेक रात आेछानमा लडने शरीर मेरै हाे कि अरु कसैकाे थाहा थिएन शहर कति ठूलो थियोे भने जहाँ पसे पछि भुसुनाहरु पनि हात्ती बनेर निस्कन्छ  । जुन त्यो एका देशको कथा जस्तो पाे रहेछ ।सधै सधैं भिक मागेर बस्ने त्यो मान्छेलाई पनि जिन्दगी ले लखटेकाे हाेईन र? जिन्दगीकाे याे चक्र पथमा फसे पछि निकलिन गह्रौ हुन्छ । क्षतिजहरुले पनि त सपना देखाई दिन्छन् अपुराे भए  पनि ।अाज मेरो लागि पैसा अनि अाफन्तहरु क्षितिज जस्तै भएका छन । कुनि कुन जमना पाप पखाल्न याे धर्तीमा जन्म लिएको हुँ । महिले सुनेको थिए पुण्य गरे पछि स्वर्गमा सुखकाे भाेक गर्न पाइन्छ भनेर तर मेरो विचार म सारै पापी थिए दर्दनाक कथाहरुले याे जिन्दगी माेडि रहेछु । उसले अनि महिले जिन्दगी नभाेगेकाे हाेईन भाेगायाे समयले र भाेगे महिले । समय एउटा दस्तुर मात्र थियो मेरो लागि। खास खुस कुराहरु बगाएर लग्यो पर हुरीले सुनिएन केही । सुकेला हालेर लामाे समय देखि सुत्ने प्रयास गरि रहेको म । ठूलाे महल भरी मान्छे , मान्छे जस्ता काेही छैन । 

अा-अाफ्नाे धुनमा मस्त अनि व्यस्त छन चिन्दैन काेही सम्मुख भए पनि । बगिरहेका छन मान्छेहरु अाफ्नाे गतिमा  अायतन उस्काे लबाई यति छकि खुल्ला मैदामा राखेर नाप्नने हाे नाप असम्भव हाेला जाेखने हाे भने जाेखन असम्भव हाेला । विश्वास घाती तीनै थिए सुरु सुरु लागे हुने जेल । भन्दै थियो काेहि महान मान्छेले माटो गमलामा गए पछि संसारकाे सबै दु:ख भुल्छ हाे सायद त्यही भयो हाेला कसै-कसैले भन्दै थिए जिन्दगी जिन्दगी जस्तै छैन यार । जिन्दगी किन जिन्दगी जस्तै भएन । याद, समय अनि पैसा साथै यवनकाे राकले उमात्त छन जिन्दैन कसैले कसैलाई । छिमेकी दाईकी श्रीमती अाफ्नाे आैंकात भुलेर भन छिन  समयमा हाम्रा बूढाहरु केही गरेन मेरा साथिका बूढाले महल बनाई सके अनि गाडी किनी सके । मान्छे उनी राम्री थिईन रुपमा तर भित्र मन कालाे रहेछ । साेध्नु भयाे कसैले मलाई जिन्दगी जिउने सबै भन्दा उत्तम आैषधी के हाे भनेर । महिले सहजै भनी दिए संसारमा देखावटी जिन्दगी जिउन त पैसा हाे भने तर बिबस थिए संसार सबै कुरा पैसा हाे भनेर । मेरो जिन्दगी बिस्तारै पैसाको नसा फस्दै थियो भने कुरा । मेरो अात्माले शरीर सँग प्रश्न गर्दै भन थाले संसारकाे सबैभन्दा राम्रो जिन्दगी जिउन कुन भिटामिन अावश्यक पर्छ । मन कुरा अायाे अाफन्त हरु सँग आैकात बनाउन जानुपर्छ र पैसा सँग खेल्नु पर्छ । महिले भुलेका कुराहरु सबै सम्झिएकाे थिए । साथ समयले नदिएकाे हाेईन साथ समयले छाेडे पछि हार बिबस हुनुपर्छ ।सपनाको भूमध्य रेखा मेराे लागि जिन्दगी मरुभूमि भएको छ । सफलताको बिजाराेपण कम भएकाे देख्छु । अाफ्नाे जिन्दगीकाे भूत सम्झन छु र वर्तमानमा अाएर राेकिन्छु । खाेजि रहेको छु मनको घाउ पुरने आैषधी । याे जिन्दगी मसानघाट जस्तो भएकाे छ । उफ मेराे मन र शरीर सँगकाे याे जिन्दगी । 
                                            रचना के.एस.जि